بررسی تطبیقی الگوی بلند مرتبه سازی متمرکز و پراکنده در شهر سنندج

در اثر بورس بازی و عدم توجه به پتانسیل های درونی بافت شهرها، شهرها روز به روز جهت جوابگویی به نیاز کالبدی مسکن و دیگر خدمات شهری مثل کاربری های تجاری و.... در حال گسترش بی برنامه و پراکنده رویی هستند. در شرایطی که امکان توسعه متصل برای آنها در اثر عوارض طبیعی و مصنوعی موجود نباشد اقدام به ساخت و ساز های نامناسب در زمین های پرشیب که از نظر شهرسازی، اقتصادی و زیست محیطی غیر اصولی است می کنند. و یا اینکه اقدام به ساخت هسته های منفصل می کنند که این هسته ها بیشتر به صورت خوابگاهی در می آیند و در آنها خدمات لازم مثل پارک و فضای سبز و... فراهم نمی شود. تحقیق پیش رو از پنج فصل تشکیل گردیده است فصل اول شامل کلیات تحقیق، فصل دوم بررسی مبانی نظری، سوم روش شناسی تحقیق، چهارم تجزیه و تحلیل و پنجم نیز نتیجه گیری و ارایه پیشنهادات است. با توجه به اینکه بیان مساله ما رشد پراکنده متصل و منفصل شهر به دلیل محدودیت فیزیکی و انسانی است و هدف اصلی انتخاب الگوی مناسب بلند مرتبه سازی برای مناطق است با استفاده از روش دلفی معیارها و زیر معیارها موثر در زمینه انتخاب الگوی مناسب بلند مرتبه سازی به صورت پرسنامه به خبرگان در 5 منطقه فرستاده و با استفاده از مدل ahp نتایج یافته تحلیل شد؛ که نتایج یافته ها نشان می دهد درمناطق 1، 2، 3 و 4 الگوی پراکنده و برای منطقه 5 نیز الگوی متمرکز برگزیده شد. و در تمامی تحلیل ها نرخ سازگاری قضاوت ها کمتر از 1/0 بود که سازگاری قضاوت ها را نشان می دهد